Als de emoties van je partner in de war zijn door NAH
Emoties, het zijn belangrijke signalen van het lichaam. Ze zeggen iets over onze gemoedstoestand. Als we verdrietig zijn rollen er tranen over onze wangen, als we blij zijn lachen we onze tanden bloot en als we boos zijn fronsen we onze wenkbrauwen. Door een herseninfarct waren de emoties van mijn partner flink in de war geschopt. Vijf jaar later leidt dat soms nog steeds tot verwarrende situaties.
Sneller boos dan voorheen
Eén van de verschijnselen waar mijn partner mee te maken kreeg was emotionele ongeremdheid. In de meeste gevallen hebben we als mens geleerd om controle te hebben over onze emoties. We houden onze woede in, slikken onze tranen weg of houden onze lach in. Bij hersenletsel komt het vaak voor dat de controle over emoties verandert. Zo werd mijn partner ongeremder in het tonen van zijn emoties. Hij werd sneller boos dan voorheen en ik merkte eerder of hij verdrietig was. Ook werd hij regelmatig overvallen door hevige lachbuien.
"In het begin ging ik vaak mee in die lachbuien. Tot ik me begon af te vragen of het wel gezond was dat mijn partner een halve dag hard kon lachen om een komisch voorval."
Een halve dag hard lachen
In het begin ging ik vaak mee in die lachbuien. Tot ik me begon af te vragen of het wel gezond was dat mijn partner een halve dag hard kon lachen om een komisch voorval. Ik leerde in het revalidatiecentrum dat ik hem het meest hielp door niet in zijn emoties mee te gaan. Dus terwijl mijn partner iets grappigs vertelde en de tranen over zijn wangen liepen van het lachen probeerde ik zijn blik te vermijden. Of ik liep weg en kwam na een paar minuten weer terug. Na verloop van tijd werden de lachbuien minder heftig en kreeg hij steeds meer de controle over zijn emoties terug.
Verwarde emoties
Ook passen de signalen die mijn partner afgeeft niet altijd bij de gemoedstoestand die hij eigenlijk wil laten zien. De eerste dagen na zijn herseninfarct waren zijn emoties behoorlijk in de war. Hij huilde als hij eigenlijk wilde lachen. En hij lachte als hij wilde huilen. Die dagen kon ik er geen touw aan vastknopen. Dan vertelde hij mij iets leuks en barstte hij in huilen uit. Zelf had hij niets in de gaten en begreep hij mijn bezorgde reactie niet.
"Pas later toen ik in het revalidatiecentrum hoorde over de gevolgen van hersenletsel op emoties, vielen de puzzelstukjes op hun plaats. Daar kreeg ik het advies om simpele vragen te stellen om te ontdekken of mijn partner zijn emoties op de juiste manier uit: ‘Ben je verdrietig? Ben je blij?’"
Puzzelstukjes op hun plaats
Elkaar niet goed kunnen begrijpen omdat één persoon ineens andere spelregels hanteert zonder dat de ander het opmerkt. Het leidde vaak tot onbegrip en frustraties aan beide kanten. Pas later toen ik in het revalidatiecentrum hoorde over de gevolgen van hersenletsel op emoties, vielen de puzzelstukjes op hun plaats. Daar kreeg ik het advies om simpele vragen te stellen om te ontdekken of mijn partner zijn emoties op de juiste manier uit: ‘Ben je verdrietig? Ben je blij?’
Afstand nemen
Inmiddels is de emotionele chaos gelukkig afgenomen. Maar heel soms leidt het nog wel eens tot frustraties. Dan loopt de irritatie om een verdwenen poepzakjeshouder uit tot een hoogoplopende ruzie (echt gebeurd!) omdat de grijns op het gezicht van mijn partner gewoon die ene druppel is die de emmer laat overlopen. Op zo’n moment weet ik dat afstand nemen de enige manier is om die vicieuze cirkel te doorbreken.
Mild zijn voor mezelf
Hoewel ik achteraf met mijn partner over het incident gepraat heb, blijft het lastig om deze situaties te voorkomen. Hij is zich er niet altijd van bewust dat hij een vrolijk gezicht trekt op momenten dat dat niet past. En als hij zich er wel bewust van is, kan hij er niets aan veranderen. Ook ik ben een mens met mijn eigen emoties en kan niet altijd op een correcte manier met het hersenletsel van mijn partner omgaan. Ik probeer dat te accepteren en mild te zijn voor mezelf. Hoe ga jij met de veranderde emoties van je partner om?
Behandeling via InteraktContour ondersteunt jou en je omgeving bij het leren omgaan met alle veranderingen na hersenletsel.
Reageren