Zoekresultaten voor: jan kramer
-
Wie ben ik?
Vraag jij je wel eens af wie je nou eigenlijk bent? Wat is je identiteit en hoe is die opgebouwd? Wordt dat bepaald door wat mensen zeggen of door wat je bezit? Het zijn vragen die mij in ieder geval nogal bezighouden. Zeker ook omdat NAH mij in een identiteitscrisis heeft gebracht. Ik ben Jan Kramer en ik neem je in de komende periode in een aantal blogs graag mee in mijn levensweg. -
Sprakeloos: film over omgaan met een beroerte
Het leven van de succesvolle schrijver Jan Meerman wordt ondersteboven gekeerd wanneer zijn moeder onverwachts een beroerte krijgt. Zijn flamboyante en levendige moeder verliest haar spraakvermogen (afasie). Haar spraak wordt herleid tot jammerlijke kreten en brabbeltaal. Jan worstelt in deze moeilijke periode met de deadline van zijn nieuwe roman. De confrontatie die Jan moet aangaan met zijn moeder dwingen hem om alles in vraag te stellen, ook zijn literaire prioriteiten. -
Kennismaking met Frans Haandrikman
Mijn naam is Frans Haandrikman. De komende tijd zal ik zo nu en dan een blog schrijven over mijn ervaringen met de gevolgen van hersenletsel. In dit eerste blog vertel ik graag wat meer over mezelf en over de manier waarop mijn leven veranderde als gevolg van inmiddels vier beroertes. -
Leef!
Ervaar jij je leven ook wel eens als verward, moeilijk, zwaar en pittig? Als een bord gekookte spaghetti. De ongekookte pasta, zo keurig netjes, strak, stevig, hard en recht in het doosje, is veranderd in een verwarde bende van zachte, slappe gekookte pasta. Helemaal verward, in de knoop en door elkaar heen. Hoe krijg ik ze ooit weer recht, stevig en netjes naast elkaar? Hoe kom ik hier ooit uit? Is er iemand die kan helpen? -
Wat als ik een spannende oversteek maakte?
Ik was ongelukkig. Voelde mij door Jan en alleman in de steek gelaten. Mijn wereld werd klein. Maar vooral door mezelf. Waarom kon ik #&>^(!@% niet praten? Praten was mijn alles. Mijn werk als manager was naar de maan, ik praatte 8 à 9 uur per dag. En privé ging ik altijd door, urenlang met vrienden zitten bomen over ... wat eigenlijk? … de dingen des levens! -
Documentaire Ben'nie Gek; NAH na auto-ongeluk
Ben'nie Gek is een documentaire over Bennie die na een zwaar ongeluk in 2010 niet aangeboren hersenletsel (NAH) heeft. Gemaakt door twee jonge documentairemakers: Karlijn Freriks (17) uit Didam en Barsak Sabur (21) uit Doetinchem. Zij lopen stage bij het Jongerencentrum in de Gruitpoort in Doetinchem. Freriks volgt de opleiding junior mediaproducer, Sabur doet grafische vormgeving. Na vijf maanden stage wilden ze als afsluiting een documentaire maken. „Waarover wisten we niet”, vertelt Karlijn. „Tot we Bennie tegenkwamen. Toen wisten we het direct.”, vertellen zij in de Gelderlander op 28 januari 2017. -
Met hersenletsel op wintersport, het is mogelijk!
Op 17 januari vertrokken 29 cliënten van InterakContour met de bus naar het plaatsje ‘Au’ in Oostenrijk voor de wintersport. Wim (67) heeft er lang naar uitgekeken en kwam laaiend enthousiast terug. “Wat hebben we genoten van de sneeuw, de maaltijden, het programma en vooral van elkaar! En mijn vrouw? Die kwam thuis even lekker tot rust”. -
Gedicht over hersenletsel: Doolhof van de geest
Karin Weidekamp is geboren in 1983. Ze woont samen met haar man Bas en twee poezen Kiki en Koosje. Voor hun auto-ongeluk ( ze zat samen met Bas in de auto ) in januari 2015, werkte zij als lerares en life coach. Daarnaast schreef ze in haar vrije tijd veel voor verschillende doeleinden. Aan het ongeluk hield zij een hersenschudding, whiplash en functiebeperkingen in haar hersenen over. Dit maakt dat haar lat, noodgedwongen, behoorlijk naar beneden gekelderd is. Desondanks probeert zij zoveel mogelijk uit haar leven te halen. Ze geniet nog altijd erg van schrijven ( met name gedichten ) en vindt het dan ook fijn dat ze haar schrijfsels via deze weg kan delen. -
Hersenbeest; filosoferen over het brein en de geest
Filosofe Marjan Slob stelt dat hersen- en geesteswetenschap een welkome aanvulling zijn op elkaar. Je kunt je geen onbevooroordeelde visie op de menselijke geest voorstellen die een van beide disciplines buiten beschouwing laat. Slob laat zien wat er mooi en opwindend is aan hersenwetenschap en belicht ook waar die wetenschap stuit op de grenzen van haar kunnen - soms zonder dat zelf in de gaten te hebben. Ze is columnist en recensent voor de Volkskrant en werkt onder meer voor het Rathenau Instituut. -
Geef tijdens de collecteweek voor de Hersenstichting
Geef om je hersenen. Van 30 januari t/m 4 februari 2017 vindt de collecteweek van de Hersenstichting plaats. Vrijwel iedereen krijgt ooit te maken met een hersenaandoening. Dat moet stoppen! -
Symposium "Zien en gezien worden"
Op donderdag 19 januari 2017 organiseert Hersenletselnetwerk Utrecht het symposium “Zien en gezien worden”. Dit symposium gaat over de onzichtbare gevolgen van hersenletsel en is bedoeld voor zorgprofessionals die geregeld te maken hebben met patiënten met niet- aangeboren hersenletsel. -
Ik zie je!
Moeder Theresa zei ‘Zelfs de rijken snakken naar liefde, naar iemand die hen koestert, die hen begeert, die ze de zijne kunnen noemen!’ Hoe groot is die behoefte dan wel niet zijn bij mensen met een handicap of een andere beperking? We worden ermee geboren en tegelijk wordt die behoefte vaak veel te weinig beantwoord. -
Ongeremdheid
Het was tijdens mijn revalidatie in 1990 op ‘De Trappenberg’ dat ik geïnterviewd werd voor een programma op TV, Coma een ander leven! Samen met Chantal moest ik een paar vragen beantwoorden. Tot een beetje fatsoenlijk beantwoorden van de gestelde vragen kwam het echter niet. We hadden allebei de slappe lach! Dit waren toen al de signalen van een stuk ongeremdheid in mijn leven. Iets wat ik niet onder controle had. Een ongecontroleerd en ongepast iets waarin ik mijn emoties niet de baas was. -
Eenzaamheid
Hoe je het ook wendt of keert, we hebben er allemaal mee te maken. Toch? NAH of geen NAH. In deze blog wil ik schrijven over mijn worsteling met eenzaamheid. Geen psychotherapeutisch, theoretisch of statistisch verhaal. Maar gewoon mijn eigen verhaal, hoe dit eigenlijk nog steeds als een rode draad door mijn leven loopt. Graag wil ik dit kwetsbare punt uit mijn leven met jou delen. -
Hersenletsel slaat in als een bom
Als je te maken krijgt met niet aangeboren hersenletsel (NAH), door bijvoorbeeld een beroerte of trauma, heeft dat enorme impact op je leven. Ook op dat van de partner en de omgeving. En dat valt niet mee. Annemieke Schuurman, cognitief trainer en thuisbehandelaar bij InteraktContour heeft hier dagelijks mee te maken. “Hersenletsel slaat in als een bom. Er is een leven vóór het letsel en één erna. Omgaan met dit 'levend verlies', zoals het ook wel wordt genoemd, vereist geduld, begrip en kennis van hersenletsel.” -
Ik zie mezelf niet als mantelzorger
Uit het niets kreeg Jacomien Elskamp een CVA. Sinds vier jaar woont ze op een woonlocatie van InteraktContour. Ze bezoekt haar zoon, gaat naar de dagbesteding en logeert regelmatig bij haar zus Marijke Albers. Marijke: "Ik vind mantelzorger maar een lastige term. Je neemt de zorg die nodig is op je, dat doe je gewoon!" -
Hersenletsel en chaos in mijn hoofd…help!
De geest is uit de fles maar hij dreigt weg te drijven. Het is chaos in mijn hoofd. Ik heb zoveel plannen en ideetjes dat ik er in verzuip. Echt. Ik heb zoveel borden om op te schaken dat ik de stand van het ene bord verwar met het andere bord. Ik heb een idee. De borden op een rijtje zetten. Dat helpt mij het meeste, opschrijven in plaats van onthouden, jij, arme lezer moet jezelf er maar even doorheen bijten. En aan het eind heb ik ook nog een vraag. Je mag natuurlijk altijd afhaken. -
Na revalidatie gaf ik mijn leven een 4, nu is dat een 7
“Als ik met mijn verhaal iemand kan helpen die ook niet-aangeboren hersenletsel heeft, zou ik dat fantastisch vinden”, antwoordt Evert Oosterbroek op de vraag waarom hij zo graag een interview wilde afgeven. “Mijn leven draaide elke dag alleen maar om mijn hersenletsel. Nu is dat niet meer zo, doordat ik geleerd heb er anders mee om te gaan. Dat wil ik graag met anderen delen.” -
Samen verder na een schedelbasisfractuur
Het leven van Wim en Bea van Dijk neemt een heel andere wending als Wim door een ongeval een hersenbeschadiging oploopt. Er volgt een periode van verdriet om het verlies van het leven dat ze samen hadden en nooit meer hetzelfde zal zijn. Een verhaal over loslaten, doorzettingsvermogen, accepteren en jezelf en elkaar opnieuw leren kennen. Hoe doen ze dat? -
Vergeetachtigheid na hersenletsel
Liesbeth kampt met ernstige geheugenproblemen. In de zomer van 2015 stond Liesbeth op en voelde ze zich niet goed in haar hoofd. Ook Louis, haar man, merkte dat zijn vrouw anders deed. Samen gingen ze naar de huisarts, die hen doorstuurde naar een neuroloog. Deze constateerde een licht herseninfarct. Opname of behandeling was niet nodig, ze konden weer naar huis.Een interview met Liesbeth maakt direct duidelijk waar ze last van heeft. Op veel vragen weet ze het antwoord niet meer of heeft ze de hulp nodig van haar man. -
Eline 2.0 - Boek over hersenletsel na een ongeluk
Eline Kanters is 17 als ze een ernstig verkeersongeluk krijgt op de weg van Veghel naar Erp. In 2017 werd zij op de fiets aangereden door een automobilist, met alle gevolgen van dien. Ze liep een schedelbasisfractuur op. Het leven dat ze gewend was te leiden kwam volledig op zijn kop te staan. Je bent jong en je hebt hersenletsel. Hoe moet je verder? Eline: "Ik ben nu 18 jaar en omdat ik informatie miste die vooral gericht is op mijn leeftijdsgroep heb ik samen met mijn moeder een boek geschreven: “Eline2.0”." -
Ziekelijk gelukkig; over omgaan met chronisch ziek zijn
Als je voor het eerst hoort dat je chronisch ziek bent, gaat er veel door je heen. Van ongeloof, woede en angst tot ontkenning; je bevindt je ineens in een achtbaan van emoties. Begrijpelijk, maar om verder te gaan met je leven is het uiteindelijk nodig dat je leert omgaan met de nieuwe realiteit. Acceptatie van de diagnose en loslaten van oude patronen en verwachtingen zijn daarbij cruciaal. Dit boek 'Ziekelijke Gelukkig; positief leven met een chronische ziekte' laat zien hoe je op een positieve manier kunt omgaan met alle reacties en gevoelens die het chronisch ziek zijn bij je los maken. -
Blog: Zien we mensen met een beperking voldoende?
13 oktober geven VGN-voorzitter Femke Halsema en rolstoeltennister Esther Vergeer het startsein voor de campagne ‘Nederland onbeperkt’. Het doel van de campagne is mensen met een beperking zichtbaarder te maken. Ik hoor mensen al vragen: ‘Zijn ze dan niet zichtbaar? En waarom moeten ze dan zichtbaarder worden?’ Als ik kijk naar onze doelgroep, mensen met hersenletsel, dan denk ik dat er nog veel te winnen is op dit punt. -
De (hersen)wetenschap weet ook niet alles
Marij Middag blogt met regelmaat over hersenwetenschap, de nieuwste ontwikkelingen en wat haar verwondert. "Ik ben opgeleid om de fysieke wereld te onderzoeken. Tijdens mijn studie (Gezondheidswetenschappen aan de VU in Amsterdam) heb ik geleerd dat ware kennis afkomstig is van wat we kunnen zien, horen, meten en voelen. Onderzoek is objectief, controleerbaar, repliceerbaar. Toch heeft het mysterie van de onzichtbare werkelijkheid altijd al een bijzondere aantrekkingskracht op mij gehad. Zouden er ook waarheden bestaan buiten wat we kunnen zien, horen, meten en voelen? Want als dit zo is, dan zijn wetenschappelijk bewezen ideeën wellicht niet de enige waarheden. Het meest bizarre is dat de wetenschap zélf sterke aanwijzingen geeft dat er méér is." -
“Je ziet niks aan mij, dat is juist het probleem!”
Er zijn zo’n 600.000 mensen in Nederland met hersenletsel en er komen elk jaar zo’n 135.000 mensen bij. Toch is er bij een grote groep mensen nog weinig over bekend. Getroffenen stuiten op onbegrip in hun omgeving. Saskia Stuiver kreeg zeven jaar geleden een herseninfarct en ondervindt regelmatig onbegrip. -
Vuurwerk en hersenletsel
De decembermaand kan een ware uitdaging zijn als je hersenletsel hebt. De drukte in de winkels en knallend vuurwerk zijn maar twee voorbeelden van situaties die moeilijk te verwerken zijn als je snel overprikkeld of vermoeid bent. Willemien Appeldoorn schreef er een blog over op haar site NAHvigeren. -
Een beroerte doet je goed
Ik ga een gek statement maken: Ik ben ook wel blij dat ik een beroerte heb gekregen. Voordat je geërgerd bent, laat het me uitleggen … Het zijn zeker niet de restverschijnselen hoor, die zijn heel vervelend. Gelukkig deels zichtbaar. Half-verlamd zijn bijvoorbeeld is niet altijd even goed nieuws ;-). Zo haalde ik vanmiddag bijvoorbeeld een ijsje en had daarom de wandelstok even op de tafel buiten neergelegd om te tonen dat die ‘bezet’ was. Toen ik buiten kwam met mijn ijsje in de enige functionele hand zag ik dat een vrouw met twee vrolijk kwetterende kinders hem gewoon aan de kant had gezet. -
Hersenletsel en uitgeput
Pffff, ik ben bijna uitgeput. Hoewel ik geen last meer heb van vermoeidheid (de 10% die daar van over is wijt ik maar aan mijn leeftijd), is er toch een grens aan mijn kunnen. Ik moet op zoveel borden tegelijk schaken. Vorige week had ik drie lezingen in vier dagen, eentje in het verre Limburg nog wel (ik kom uit Amsterdam). Tegelijk kreeg ik een app of ik in een televisieprogramma wilde, mijn fifteen minutes of fame, en ik had ook nog toegezegd dat ik aan de collecte van de Hersenstichting meedeed. Ook had ik twee afspraken om mijn bescheiden uitvinding in samenspraak met twee studentes van de HVA, de Zipp-it, in productie te brengen. En als klap op de vuurpijl had ik nog wat privé-dingetjes die ook voor jullie, mijn trouwe lezers, privé moeten blijven. Dubbel-pffff. -
Onzichtbaar letsel door hersenletsel
Ze lag daar, in de goot. De weg was nat en haar ogen zag je niet. Alleen haar borstkas ging wild op en neer. Zij ademde dus nog. Maar voor de rest lag zij doodstil. Zij had haar fietshelm nog op. Gelukkig maar, hoopte ik. Was ze bewusteloos? De man bleef maar filmen. Ik schreeuwde aan de andere kant van de tv: “Doe wat!” Maar ik wist ook niet wat de man moest doen. Zou ik ook zo’n man zijn, die door filmde? Misschien alleen uit schrik? Haar lijf moest helemaal in de kreukels liggen. Hoe zou het zijn om te… Ik dacht aan Geert. Hij was gevallen op een afdaling in de bergen. Hij was niet gestorven, maar een leefbaar leven was het niet meer geworden.