Samen verder na een schedelbasisfractuur
Het leven van Wim en Bea van Dijk neemt een heel andere wending als Wim door een ongeval een hersenbeschadiging oploopt. Er volgt een periode van verdriet om het verlies van het leven dat ze samen hadden en nooit meer hetzelfde zal zijn. Een verhaal over loslaten, doorzettingsvermogen, accepteren en jezelf en elkaar opnieuw leren kennen. Hoe doen ze dat?
Het moment dat mijn leven totaal veranderde
Op een zomerdag in 2014, op een parkeerterrein op een Duits industrieterrein, maakt Wim van Dijk (nu 59 jaar) de laadbak van zijn vrachtwagen schoon. Hij heeft net een lading diepvries gelost en er zit behoorlijk wat ijsvorming in. Om bij zijn volgende stop, een meelfabriek, weer te kunnen laden moet de auto schoon. “Dat is het moment dat mijn leven totaal veranderde”, zeg hij nu. Een paar dagen later ontwaakt hij op de Intensive Care van een hersenkliniek in Hannover met een schedelbasisfractuur. Hij kan zich niets meer herinneren van het ongeluk. Van horen zeggen is hij op de één of andere manier achterover uit de laadbak gevallen met zijn hoofd tegen een betonnen rand. “Mijn grote geluk is dat er toevallig net iemand achter mij parkeert en adequaat handelt. ”
Gebrek aan nazorg
“Het gekke is dat Wim na een dag of elf weer thuis op de bank zat. We hebben daar nog wel met klem gevraagd ‘Kan het echt wel dat we vertrekken?’ Het ging allemaal zo raar. We kregen een brief mee in het Duits voor de huisarts en we zijn gewoon met onze eigen auto naar huis gereden.”, vult zijn vrouw Bea van Dijk aan. “Een paar dagen later krijgt Wim in het weekend hoge koorts en ontstaat er opnieuw lichte paniek in huize Van Dijk. De dienstdoende arts komt ter plaatse en verbaast zich over het gebrek aan nazorg. Hij adviseert om maandag direct om 8.00 uur aan de bel te trekken bij de eigen arts. Hij vraagt ons dan wat we van hem verwachten en dat hij geen Duits kan lezen. We staan er alleen voor en hoewel we wel vergevingsgezind zijn, vergeten zijn we het niet. In de periode daarna volgt een zoektocht naar hulp.”
Relevante link
Foto: Wim en Bea
Klachten na hersenletsel
Door het ongeval heeft Wim een hersenbeschadiging die nooit meer zal helen. Hij is doof aan zijn rechteroor, heeft geen smaak en reuk meer en zijn evenwichtsorgaan is beschadigd. Hij heeft last van allerlei zichtbare en onzichtbare klachten zoals: moeite met lopen, duizeligheid, niet goed meer kunnen fietsen en hij is snel moe. Wim heeft nergens meer zin in, heeft een kort lontje en wordt steeds somberder. Op eigen aandringen komt Wim bij een revalidatiearts en neuroloog terecht. Via deze weg volgt behandeling bij Ziekenhuisgroep Twente. Hij maakt kleine stapjes vooruit, maar blijft neerslachtig.
Relevante link
Laten we een hondje kopen
“Laten we een hondje kopen! Dan moet je iedere dag naar buiten om hem uit te laten.”, oppert Bea op een dag. Een goed idee, zeker in de wetenschap dat beweging voor mensen met niet aangeboren hersenletsel noodzakelijk is. Beweging zorgt voor een verbetering van de hersenfuncties en geeft positieve energie. Bea: “Binnen zijn mogelijkheden doet Wim wat bij hem past. Informatie en prikkels kan hij niet goed meer filteren, waardoor hij snel moe is. Er zijn geen reserves meer. Wims ongeluk en de nasleep ervan is ook voor mij ingrijpend. Er met elkaar over blijven praten is heel belangrijk. Ook al is het ingewikkeld en haal je er pijn mee naar boven.” “Bea en ik kijken niet meer naar hoe was of hoe het had kunnen zijn. We kiezen ervoor om vooruit te kijken. We proberen ons te richten op de mogelijkheden. Wat kan nog wel en hoe kunnen we dat organiseren?” vult Wim aan. “Dat ik nu zo kan denken is voor een groot deel dankzij de Hersenz behandeling bij InteraktContour.”
Relevante link
Je bent zelf je grootste vijand
“In 2016 ben ik afgekeurd voor mijn werk en via een letselschadeadvocaat in contact gekomen met een dagbestedingslocatie van InteraktContour, het Knooppunt in Almelo. Zo kwam ik op het spoor van de mogelijkheden op het gebied van behandeling en begeleiding die zij ook bieden. Ik startte met de module ‘Omgaan met Verandering’. Hier krijg je onder meer uitleg over wat het hebben van hersenletsel betekent en wat de verschillende fases zijn op de weg om je ‘nieuwe situatie’ te accepteren. Het helpt om te beseffen dat het niet meer goed komt en dat je handvatten krijgt om er mee te leren omgaan. Ik kon vertellen wat het met mij had gedaan. Zo las ik vroeger graag. Als ik nu een stukje lees kan ik gelijk weer opnieuw beginnen. Een ander voorbeeld is dat toen we onze hond hadden en we een nestje kregen, ik een ren wilde maken buiten. Dat lukte gewoon niet. Ik kon gewoon niet meer bedenken hoe ik het moest doen. Bea: “Hij kan het dan niet overzien en wordt boos. Dan zeg ik: ‘Wim, ga even koffiezetten’ we kijken er later samen opnieuw naar.” Wim: “Nu gaat het veel beter. Ik stap eerder uit zo’n situatie, heb geleerd om problemen ‘in stukjes te hakken’, naar oplossingen te kijken en om hulp te vragen als ik er niet uitkom. Ik besef steeds meer dat hoe het was nooit meer terug komt. In het hele proces kom je erachter dat je zelf eigenlijk je grootste vijand bent. Als je je eigen verwachtingen kunt bijstellen zet je een grote stap voorwaarts.”
Vind je dit artikel interessant? Lees dan ook:
Oplossingen en blokken
Wim: “De periode in het ziekenhuis was heftig, maar de zwaarste strijd, het accepteren van je ‘nieuwe ik’, volgt pas als je weer thuis bent en de gevolgen merkbaar zijn. ” Bea beaamt dat: “Wim is een andere man geworden. Hij heeft soms een heel kort lontje. Zijn frustratie en boosheid zijn lastig. Ook voor mij. Spontaan bezoek krijgen of zomaar iets doen kan niet meer. Je moet eigenlijk overal over nadenken. We hebben ooit voor elkaar gekozen in voor- en tegenspoed en dat doen we nog steeds. We redden het wel samen.” “Ik ga af en toe alleen op stap. Even iets doen helemaal voor mezelf. Iets dat ik leuk vind, waar ik energie van krijg. Dansen of sporten. En ik werk nog steeds een aantal dagen in de week. Ik help Wim als hij boos is om uit te situatie te stappen door hem aan te moedigen even iets anders te doen en Wim accepteert dat. Het is een wisselwerking. Ik help hem als hij daar om vraagt.” Wim: “En we doen nog steeds leuke dingen samen. We kijken naar de mogelijkheden. We zijn kort geleden naar de musical ‘Soldaat van Oranje’ geweest. Vroeger reden we dan heen en weer, maar nu zoeken we een hotel in de buurt en blijven overnachten. Ook zorg ik bij het bestellen van de kaarten dat ik op de laatste stoel aan de buitenkant van een rij zit, zodat ik weg kan lopen als ik overprikkeld raak. De dagen ervoor en erna plan ik niets en doe ik rustig aan.”
Relevante link
Grip op je energie
“Tijdens de module ‘Grip op je energie’ heb ik geleerd wat me energie oplevert en wat energie kost. Met dit inzicht kan ik betere keuzes maken. Mijn dagen bestaan uit blokken. Als ik ‘s middags ga biljarten doe ik ‘s morgens en ’s avonds niets. En als we op visite gaan bij mijn dochter in Hilversum en ik zelf wil rijden dan doen we dat in drie etappes. Dan stop ik en rust ik uit.” “Ja, hij blijft een chauffeur. Hij wil zelf rijden.”, lacht Bea.
Doseren en genieten van de momenten die we samen hebben
“Eigenlijk moet ik mijn man leren kennen, terwijl mijn man zichzelf opnieuw moet leren kennen. Dat is soms knap lastig. Je moet ervoor vechten, maar het gaat steeds beter. Net na het ongeluk regelde ik ‘oppas’ in de vorm van een vriend die zogenaamd spontaan langs kwam. Dat kwam omdat Wim zo somber was. Hij zei ook rare dingen, ik durfde hem niet alleen te laten. Dat gevoel heb ik niet meer. Wim redt zich goed. Ik heb vertrouwen in hem. Ik zeg wel eens dat het wel fijn is dat onze zoon en dochter al volwassen zijn en we er geen opvoeding meer naast hoeven te doen. Als je een jong gezin hebt moet het nog lastiger zijn. We doen veel samen. Meer dan vroeger. En we hebben tegen elkaar gezegd dat we nog veel leuke dingen gaan doen, maar dan gedoseerd. We nemen er meer tijd voor, passen het tempo aan. Dat is het mooie eraan. We staan meer stil en genieten van de momenten die we hebben.” Wim: “Voor ons 35-jarig huwelijk heb ik een gedicht gemaakt voor Bea, over mij, over hoe het vroeger was, over het verdriet van wat er niet meer is. Dat wil ik graag delen, om anderen in een vergelijkbare situatie een hart om de riem te steken. Ik ken de pijn van het verlies. Het is de kunst om jezelf open te stellen. Misschien lukt het niet gelijk, maar die tijd die komt! Echt!”
Wim schrijft een gedicht voor zijn vrouw Bea
Ter gelegenheid van het 35-jarig huwelijk van Wim en Bea schrijft Wim een gedicht voor zijn vrouw.
Herken je je in het verhaal van Bea en Wim en ben je op zoek naar hulp in relatie tot je hersenletsel?
InteraktContour biedt samen met nog 12 zorgorganisaties in Nederland Hersenz Behandeling. Alle zorgorganisaties zijn gespecialiseerd in het begeleiden en behandelen van mensen met hersenletsel. De opzet van de behandeling is overal in Nederland hetzelfde. Met de behandeling van Hersenz leren getroffenen en naasten omgaan met de ingrijpende veranderingen in hun leven. Op de site van Hersenz kun je je postcode invoeren welke organisatie Hersenz behandeling biedt bij jou in de buurt. Woon je in Gelderland, Overijssel, Flevoland of Utrecht dan kun je terecht bij InteraktContour. Aarzel niet om contact op te nemen en je mogelijkheden en doelen te bespreken.
Reageren