Gastblog van Astrid: NAH en de overgang
Dit verhaal is niet voor iedereen. Dus lees vooral niet verder als je helemaal niks met de overgang hebt! Maar dat NAH en de overgang een hele slechte combinatie is, kan ik nu uit ervaring wel vertellen. Nu ben ik ook nog iemand met PCOS (Poly Cysteus Ovarium Syndroom). Bij PCOS heb je geen of minder vaak een eisprong. Dat maakt het nog eens extra ingewikkeld. En je wordt, zo af en toe, wel heel hard met je neus op de feiten gedrukt dat je toch langzaamaan een dagje ouder wordt.
Stoppen met de pil
Toen ik weer eens bij de apotheek kwam op de anticonceptiepil te halen, vond de assistente dat ik daar met mijn leeftijd toch wel eens mee moest gaan stoppen. Dat was een lekkere binnenkomer. Ik ben pas 52! Toch maar even naar de huisarts, want zo maar uit het niets stoppen terwijl je PCOS hebt, leek me niet zo’n goed plan. De huisarts vond het ook verstandiger om te stoppen, omdat de risico’s op akelige bijwerkingen nu toch wel groot zijn. En ik hoefde geen eventuele zwangerschap of andere ellende te verwachten.
Helse hoofdpijn
Het stoppen met de pil was niet zo moeilijk, ik hoef nu niet meer met regelmaat ’s ochtends op te schrikken of ik de avond ervoor niet iets vergeten ben. Ik mag het gewoon helemáál vergeten. Maar na een paar dagen begon toch de ellende. Onverklaarbare helse hoofdpijn….precies op dé plek van na het ongeluk. Of toch niet? En zo waren er nog meer klachten die ik ineens kreeg: zoals buikpijn en veel huilen. En precies een week later weer! Hell no! Als dit mijn voorland is! En dan te bedenken dat ik al sinds mijn 38e met overgangsklachten te maken had! Het was echt wel klaar nu!
Geloof één ding van me: die menstruatiestress is niet goed voor je als je snel overprikkeld raakt door de NAH! Dan nemen je hormonen ook nog eens een loopje met je. En hormonen die overdwars liggen, zijn echt niet grappig. Daar word je chagrijnig van, onzeker en dan ben je ook nog eens snel overprikkeld. Halleluja! Wat een feest!
Bijna alles weer normaal
Maar gelukkig, na een week of drie was mijn lijf weer gereset en functioneerde bijna alles weer een beetje ‘normaal’. Met veel rust kon ik mijn overprikkeling ook weer de baas worden en weer een beetje opladen. Want die batterij was inmiddels compleet leeg. Een fijne periode was het niet. En dan kostte het me ook nog eens extra veel tijd en energie omdat het ongeveer gelijk viel met de drukke november/december periode. Niet zo’n handige timing van mezelf dus. Maar dat is achteraf.
Inmiddels zijn we nu zo’n vier maanden verder en is alles weer rustig. Wel wat last van ‘oude vrouwenkwaaltjes’, maar ja, dat zal wel bij het leven horen. Tot zover dit hormonenverhaal. Nu weer over tot de orde van de dag! Bedankt voor het lezen, voor degenen die verder durfden te lezen. En tot een volgende blog!
Reageren