Ik zie je!
Moeder Theresa zei ‘Zelfs de rijken snakken naar liefde, naar iemand die hen koestert, die hen begeert, die ze de zijne kunnen noemen!’ Hoe groot is die behoefte dan wel niet zijn bij mensen met een handicap of een andere beperking? We worden ermee geboren en tegelijk wordt die behoefte vaak veel te weinig beantwoord.
‘Gezien en gehoord’ worden, het is mijn hulpvraag! Dus niet ingewikkelde en intensieve zorg. Maar ik vraag daarmee wél iets wezenlijks: inlevingsvermogen, hartsbetrokkenheid en -verbondenheid, een bedding van vriendschap, vertrouwen en veiligheid. Is dit aanwezig, dan kun je de grootste stormen van het leven trotseren.
"Iemand ‘zien’, in zijn kwaliteiten en potentie, in zijn of haar goede tijden, is niet moeilijk. Maar iemand ‘te zien’ in zijn of haar pijn, verdriet en tegenslag, dat is hele andere koek en vaak een flinke uitdaging."
De grootste basisbehoefte
Mijn hulpvraag is -denk ik- de grootste basisbehoefte van ieder mens. We verdienen allemaal respect en die eer die ons toekomt. We kunnen er niet zonder. Het houdt je overeind, het helpt je om je doel te bereiken. Het geeft je moed en kracht om vol te houden en door te gaan. Wat voelt het fijn als mensen je zien! Wat doet het je goed als mensen het uitspreken en zich niet schamen voor lieve woorden. Mijn hulpvraag heeft geen simpel antwoord, het vereist een liefdevol ‘ZIJN'!
Een flinke uitdaging
Het kan ook eng zijn om iemand ‘te zien’. Iemand ‘zien’, in zijn kwaliteiten en potentie, in zijn of haar goede tijden, is niet moeilijk. Maar iemand ‘te zien’ in zijn of haar pijn, verdriet en tegenslag, dat is hele andere koek en vaak een flinke uitdaging. Andermans pijn en verdriet kan daarbij ook bij jou iets losmaken. Hoe belangrijk is het om niet bang te zijn voor je gevoel of andermans gevoel. Mensen toelaten binnen te komen en ze te laten staan in het gat van jouw leven.
"Ik ben opnieuw aan het leren om gewoon te wandelen. Zo geef ik mensen ook de ruimte en de kans om mij te zien."
Aantrekkelijk en aanstekelijk leven
Kwetsbaarheid is een levensvoorwaarde. Dat is niet een of ander zweverig iets, gebaseerd op het vage van je gevoel. Integendeel! Het helpt in je mentale, geestelijke en algemene ontwikkeling. Het is constructief en niet destructief. Het bouwt op en breekt niet af. Het bemoedigt en is verre van ontmoedigend. Het brengt je tot je bestemming en het voert je tot een hoger niveau van een aantrekkelijk en aanstekelijk leven.
Stoppen met rennen
Van mijn kant kan ik het ook voor de ander makkelijker maken om mij te zien. Ik leer te stoppen met rennen, met vechten om gezien en gehoord te worden. Ik ben opnieuw aan het leren om gewoon te wandelen. Zo geef ik mensen ook de ruimte en de kans om mij te zien.
Ik mag er zijn en mijn hulpvraag ook. Al vind ik het als man van 48 jaar soms moeilijk om aan te geven. Ik geloof dat ieder mens, misschien onbewust, ‘s morgens wakker wordt met de vraag ‘Zal er vandaag iemand tegen mij zeggen: Ik hou van jou?’ Ik verlang naar liefde, zo ben ik nou eenmaal gemaakt. We verlangen er allemaal ten diepste naar. Ik wil ervoor kiezen, dit verlangen niet weg te stoppen of er een muur van beton omheen te bouwen: Zie mij, hoor mij en voel mij!
Liefs, Jan
Reageren