Na revalidatie gaf ik mijn leven een 4, nu is dat een 7

In april 2016 kreeg Evert een herseninfarct. “Dat was heel moeilijk, want opeens heb je een hele andere man”, vertelt zijn vrouw Gery. Als gevolg van de schade die het herseninfarct aan Everts hersenen veroorzaakte, heeft hij een kort lontje, last van zijn kortetermijngeheugen en vermoeidheid, een evenwichtsstoornis waardoor hij wankel loopt, een neglect aan zijn linker kant, drie gevoelloze tenen en tinnitus.

Lees hier meer over de onzichtbare gevolgen na een herseninfarct.

Evert: “Ik was heel boos na het infarct, want ik wist niet hoe ik met al die gevolgen om moest gaan. Mijn hele leven draaide om mijn hersenletsel.” Een artikel in de krant over Hersenz Behandeling kwam dan ook als geroepen. Na het bezoek aan een open dag in Zwolle besloot Evert zich in te schrijven.

Op de foto: Evert en Gery met hun grote trots, hun kleinkinderen

Weer werken aan dat wat van waarde is in het leven
“In de behandeling keken de therapeuten samen met mij naar dat wat van waarde is voor mij in mijn leven. Daaraan heb ik de afgelopen drie jaar gewerkt. Voordat ik met behandeling begon, maakte ik me telkens heel druk om alles wat veranderd is. En ik verdeelde mijn energie niet. In behandeling leerde ik ervaren dat dat niet goed voor mij is. De behandeling bestaat uit verschillende modules. In elke module kreeg ik handvatten van de therapeuten én van de groepsgenoten die natuurlijk hetzelfde doormaken. Door vervolgens met die handvatten aan de slag te gaan, ervaarde ik dat het leven met hersenletsel ook anders kan. Ik heb manieren gevonden die beter bij mij passen. Zo neem ik nu bijvoorbeeld meer rust. Laatst zou ik ’s middags een lunch hebben en daarna behandeling. Toen heb ik de lunch afgezegd, omdat ik inmiddels weet dat beiden doen op een dag teveel is.”

Nu is hij weer meer zoals hij eerst was
“Door dat wat ik geleerd heb toe te passen, ben ik niet meer de hele dag met mijn hersenletsel bezig. Accepteren wat gebeurd is en wat de gevolgen zijn, dat kan bijna niet. Dat wat gebeurd is een plaats geven, is het belangrijkste. Ik heb daarbij ook veel steun gehad aan Gery”, vertelt Evert. “Ik had een behoorlijk kort lontje. Eerder vlogen de stoelen thuis letterlijk nog wel eens bij ons door het huis omdat ik zo boos was. De behandeling en de therapeuten Anoeska, Anne-Jan, Diderik en Petra hebben ons geholpen om ons gezin weer op de rit te zetten.” Ook Gery is blij dat Evert zijn hersenletsel een plek heeft kunnen geven. “Gelukkig is zijn korte lontje een stuk langer geworden. Nu is hij weer meer zoals hij eerst was. Maar hij wordt nooit meer de oude”, vult Gery aan.

Interessant? Lees dan ook het artikel 'Van je oude naar je nieuwe ik' over verlies verwerken na NAH.

Van een 4 naar een 7
Evert pakt ook naast zijn sociale contacten het leven weer op. “Ik wilde écht niet achter de geraniums zitten. Inmiddels ben ik zelfs zover dat ik vrijwilligerswerk doe bij Philadelphia. Daar werk ik elke dinsdagochtend met hout. En ook al is het niet meer wat het geweest is, ik ben wel goed opgeknapt. Vóór mijn hersenletsel gaf ik mijn leven een 8. Nadat ik uit de revalidatie kwam, was dat nog maar een 4. Nu geef ik mijn leven weer een 7!”

Op de foto: Evert heeft in de Hersenz behandelgroep goede vriendschappen gesloten met de andere deelnemers (Rob, Pieter, Marion, Bert en Jennie)

Ook vriendschappen overgehouden aan behandeling
En de behandeling had nog een ander positief gevolg. “In de behandelgroep hadden we vanaf dag één met zijn zessen een klik. Ik had nooit verwacht dat ik bij behandeling vrienden zou maken. Maar er zijn in de groep hele goede vriendschappen ontstaan. Het is hartstikke fijn om deze goede vrienden en kennissen te hebben. Eens in de zes weken komen we samen voor een koffie of een wijntje. En we vieren zelfs Sinterklaas samen!” lacht Evert.