Hersenletsel na zwangerschapsvergiftiging
Je staat midden in het leven, energiek en vol met plannen. Je hebt een fijne man, een grote, diverse vriendengroep en een baan binnen de dynamische hotelwereld waar je je passie in kwijt kunt. Het leven lacht je toe en jij lacht terug! Tot zeven jaar geleden. Ik werd ziek met de bevalling van mijn zoontje, een ernstige vorm van zwangerschapsvergiftiging. We waren zielsgelukkig met onze gezonde zoon. Maar mijn hersens hadden kortsluiting gehad en op mijn lichaam was een brute aanslag gepleegd. Ineens stond mijn wereld stil. En voor iemand die het liefst in beweging is, is totale stilstand zo’n beetje het ergste wat je kan overkomen. Ik ben Annemiek, 44 jaar oud, vrouw van Andre en mama van Maarten.
Ik was nog maar een schim van wie ik was
De meest simpele, dagelijkse handelingen vergde enorm veel energie. Het automatisme was weg. Ik moest bij alles nadenken omdat ik het niet meer snapte. Mijn bewegingen waren traag en in een gesprek vond ik het lastig om de juiste woorden te vinden. Maar ook iets simpels als een boodschap doen was een hele opgave. Alles ging veel te snel om mij heen en ik kon de hoeveelheid informatie en prikkels niet gefilterd krijgen. Je kunt het vergelijken met een computer waarvan de processor niet meer werkt. Ik had voortdurend hoofdpijn en was ontzettend moe. Onvoorstelbaar, want vroeger bruiste ik altijd van energie.
Gevolgen van zwangerschapsvergiftiging
Puur vanuit mijn ijzeren discipline kwam ik elke dag mijn bed uit. De dagelijkse zorg voor mijn zoontje ging dan ook moeizaam. Mijn alertheid was weg. Het ziekenhuis adviseerde een jaartje rust. Met behulp van vrienden zijn we daar doorheen gekomen. Vervolgens wil je weer verder gaan met leven, maar het lukte niet. Er brak een jaar vol frustratie en onzekerheid aan.
Hersenschade
Wat is er nu precies aan de hand? Via mijn huisarts kregen wij gesprekken met verschillende neurologen en onderzoeken om te kijken of ik hersenschade heb opgelopen maar op de scans was dit niet duidelijk zichtbaar. Voor mijzelf had ik dan alweer voldoende bewijs in handen: niet zeuren en doorgaan! Intussen probeerde ik samen met de Arbo-arts mijn werk te hervatten. Maar het autorijden ernaar toe en de hectische omgeving van een hotel hield ik niet vol en mijn energie werd minder en minder.
Niet aangeboren hersenletsel
Op aandringen van mijn huisarts en een arts, gespecialiseerd in de restverschijnselen van zwangerschapsvergiftiging, werd ik alsnog onder de bredere noemer van niet aangeboren hersenletsel (NAH) in een revalidatietraject geplaatst. Zeven maanden lang drie keer per week naar het ziekenhuis. Ik kreeg logopedie, fysiotherapie en ergotherapie. Daar werd mij ook verteld dat iedereen die langer dan zes maanden ziek is, ook mentaal klachten krijgt. En dus probeerde ik met een psycholoog aan een stuk acceptatie te werken. Maar hoe kun je iets accepteren als het allemaal zo vaag is? Nu zou ik antwoorden, omdat je merkt dat je niet meer functioneert zoals vroeger. Omdat je omgeving opmerkt dat je niet meer kunt meekomen zoals ze dat van je gewend zijn. En dat moet eigenlijk genoeg zijn. Voor mij niet, ik wilde door en ging door, op wilskracht.
Overschreeuwen
Nadat de revalidatie was afgerond dacht ik opnieuw mijn leven weer op te kunnen pakken en juist daar ging het mis. Zowel op werkgebied, op sociaal vlak als binnen het gezin. Ik bleef mijzelf in allerlei situaties overschreeuwen en ging veelvuldig over mijn, nieuwe, veel lagere, grenzen heen. Ik kon simpelweg niet accepteren dat ik de dingen niet meer kon doen zoals ik het altijd gewend was te doen. Ik ben het, Annemiek, de spil, de kartrekker, de enthousiaste aanjager! Hoe is het mogelijk! Ik was jaloers op vriendinnen en zag in iedereen competitie terwijl ik zelf niet voltallig mee kon doen. En toch hield ik de façade op. Voor de buitenwereld…en voor mijzelf.
De impact op het gezin
En toen kwam het moment dat wij als gezin vastliepen. Voor mijn gevoel ging mijn man gewoon door met zijn leven en het mijne stond stil. Het dreef ons bijna uit elkaar. De ontwikkeling van mijn zoontje ging sneller dan dat ik kon behappen. Ik liep continue achter de feiten aan. Dat was de druppel.
Loslaten en accepteren
Anderhalf jaar geleden ben ik daarom een coaching traject ingegaan om actief aan mijn gezondheid en welzijn te werken. Loslaten, accepteren, toegeven en een duurzame, stabiele gezinssituatie creëren. Ik heb een beperking in mijn energieke belastbaarheid gekregen en daar zal ik het mee moeten doen. Met een belastbaarheid van een paar uur per dag gaat deze op aan de zorg voor mij en mijn gezin. Mijn man en ik plannen samen mijn week. Elke dag moet ik goed mijn energie verdelen. Dat vind ik lastig, want in mijn hoofd wil ik nog van alles, maar mijn lichaam kan het niet meer bijbenen. Ik raak nog steeds snel overprikkeld en ik kan niet altijd meer alles goed overzien. Dan krijg ik hoofdpijn, word ik traag en kribbig en weet ik dat ik weer rust moet nemen. Terwijl ik eigenlijk het liefst gas wil geven.
Toekomst
En de toekomst? Ik word geen hotelmanager meer en ik ben, nu nog, afgekeurd. Ik heb mijn doelen, en vooral mijn verwachtingen, moeten bijstellen. Maar ik heb weer vertrouwen in mijzelf en in de toekomst. Er is een nieuwe basis en mijn gezondheid is het allerbelangrijkst dat bijdraagt aan die basis. Ik doe aan yoga en ik schrijf veel, dat geeft mij rust en ik vind het gewoon leuk om te doen. Door die rust en stabiliteit kan ik nu weer gaan kijken waar de ruimte zit, binnen mijn nieuwe grenzen, wat mijn mogelijkheden zijn. Maar dat kan alleen samen en binnen de structuur van mij en mijn gezin. Had het voorspoediger kunnen lopen? Waarschijnlijk wel. Word ik ooit weer helemaal de oude? Who knows. Intussen kies ik er voor om te koesteren wat ik wel heb en haal mijn geluk en inspiratie uit de kleine dingen om mij heen. Het leven is te mooi om zomaar aan mij voorbij te laten gaan.
Hersenz thuisbehandeling voor partner en kinderen
Hersenletsel krijg je nooit alleen. Ook voor de partner en de kinderen verandert er veel. Ze hebben opeens te maken met een partner of ouder die door het hersenletsel minder kan. Hersenz betrekt daarom ook de naasten bij de behandeling. Er is altijd een behandelaar die ook bij je thuis komt en gesprekken kan voeren met het hele gezin. Tijdens een intake wordt met je besproken waar je behoefte aan hebt en aan welke persoonlijke doelen je wilt werken. De behandeling is aangepast aan je wensen en mogelijkheden. Neem contact op met Hersenz en informeer naar de mogelijkheden bij jou in de buurt. Woon je in Gelderland, Utrecht, Overijssel of Flevoland? Neem direct contact op InteraktContour.
Reageren