Film over afasie: 'Michel, acteur verliest de woorden'
Wat betekent het als de liefde van je leven zijn woorden verliest?
Documentairemaakster Irma Wijsman legde in de film 'Michel, acteur verliest de woorden' het ziekteproces vast van haar man, de Vlaamse acteur Michel van Dousselaere. Michel lijdt sinds 2014 aan een progressieve vorm van afasie.
Film over progressieve vorm van afasie
In 2014 is bij Michel van Dousselaere een zeldzame vorm van progressieve afasie ontdekt, een hersenaandoening die het spraakcentrum aantast. In de film 'MICHEL, acteur verliest de woorden' is te zien hoe hij omgaat met het verlies van zijn woorden en daarmee van het vak dat hij al zo lang uitoefent. Samen met zijn vrouw Irma Wijsman zoekt hij naar nieuwe manieren om zich uit te drukken, om scherp te blijven en om op indrukwekkende wijze afscheid te nemen van zijn leven als acteur. Van zijn afscheidsrol in de voorstelling Borgen tot de medische consulten bij het Alzheimercentrum; van de boks- en drumlessen tot de reacties van vrienden en collega’s die zich proberen te verplaatsen in een situatie waarin de woorden nog wel in je hoofd zitten terwijl je ze niet meer kunt uitspreken. Door mee te kijken naar de gebeurtenissen in de eerste jaren na de diagnose wordt zichtbaar hoe taal onze identiteit bepaalt en wat het betekent om jezelf te moeten hervinden. Tegelijkertijd laat de film twee krachtige mensen zien die met liefde, verdriet en humor de regie nemen over een dramatische wending in hun leven .
Credits foto: Patrick Minks
Rode draad in de film is de monoloog die Erik-Ward Geerlings speciaal voor deze gelegenheid schreef. In de monoloog refereert hij aan teksten uit de dagboekjes die Irma met Michel schrijft om grip te houden op zijn binnenwereld. Daarnaast is archiefmateriaal opgenomen waarin Michel als acteur aan het werk is afgewisseld met interviews waarin regisseurs en acteurs terugkijken op hun samenwerking met Michel.
Meer informatie is te vinden via www.micheldefilm.nl
Progressieve afasie
Dit is een vorm van afasie die geleidelijk ontstaat. Het is een zeldzame neurologische aandoening die het taalvermogen steeds meer aantast. PPA wordt ook wel de ziekte van Mesulam genoemd, naar de wetenschapper die de symptomen in 1982 voor het eerst definieerde. Bij mensen met PPA is sprake van een afasie die geleidelijk aan steeds ernstiger vormen aanneemt. Vooral het zelf voortbrengen van taal wordt ernstig bemoeilijkt. In mindere mate gaat ook het vermogen tot het begrijpen van taal achteruit. Misschien was het al langere tijd duidelijk dat er ‘iets’ aan de hand was. De diagnose ‘PPA’ is niet zo gemakkelijk te stellen. Door de grote gevolgen voor de communicatie en het progressieve karakter van de aandoening is deze diagnose zeer ingrijpend.
Relevante links
Reageren