Is er een sauna voor mensen met een beperking?

Zelluf-doen

Ik vroeg het aan mijn revalidatiearts, hij reageerde enthousiast en bestelde meteen een waterbrace. Twee vliegen in één klap dacht ik. Nu nog een sauna vinden die niet direct rolstoeltoegankelijk was (ik dacht wel meteen hoe die nu wel naar een sauna moesten), maar wel Siemon-toegankelijk. Dus weinig trapjes, trapjes met een leuning en ook een bubbelbad en zwembad dat ik ook kon betreden. En dat valt niet mee voor iemand die niet kan bellen (afasie). Ik besloot mijn grootste vriend maar weer te raadplegen: google. Tussen haakjes: ik had toen nog niet geleerd dat ik hulp kon vragen. Ik was in mijn ‘zelluf-doen-fase’, een fase die de meeste kinderen achter zich laten als ze een jaar of 4 zijn, maar ik zo nodig over moest doen. Ook een verschijnsel van NAH?

Rouwen

Ik zag allemaal mooie plaatjes van sauna’s op internet maar niet de dingen waarop ik gehoopt had. Ordinaire dingetjes als gangetjes, omkleedkamers, trapjes, gladde stukken, de ingang van een bubbelbad, allemaal zaken waar het gevaar op de loer lag. Ik werd langzaam verdrietiger en verdrietiger en schreef hem al af: ik zou nooit meer de sauna gaan. Bij zaken als: nooit meer voetballen, volleyballen, tennissen en cabaretier worden (dat laatste zat er toch al niet in, maar je moet dromen hebben). Weer een ding om te rouwen en ik ging door met mijn nieuwe leven.

Assen

Een paar jaar later zat ik met mijn (nu ex-)vrouw en zoon in een huisje in Drenthe. Het was mei en zoals het dan kan zijn in Nederland: het regende alle dagen. Mijn driewielfiets stond al dagen te wachten op een droge dag, alle spelletjes gespeeld en de boekenkast uitgelezen. We verveelden ons dood totdat zij zei: “Zullen we naar het zwembad gaan in Assen? Daar is ook een sauna bij, dat wil je toch wel?” En voordat ik mijn bezwaren kon uiten zaten we al in de auto. Ik zal kort zijn: het was de hel op aarde.

#&$%(#@

Ik wist niet dat er zoveel mensen in een zwembad passen. Heel Drenthe had hetzelfde idee gekregen. Je kon het water niet meer zien en het belangrijkste voor mij, de sauna, was echt #&$%(#@. Allemaal hele smalle hoge drempels als je de werkelijke sauna inging. Een normaal mens stapte daar overheen maar ik was niet normaal. Mijn vrouw moest echt mijn verlamde voet vastpakken om mij over de drempel te helpen. En dat ging niet snel, mijn strekspasme werkte niet mee. En de deur van de sauna stond ook nog eens open. Ik zag in mijn gedachten de koude al binnendringen. Mensen met dikke bontmantels, sjaals en handschoenen verschenen in mijn fantasie. En de grond was glad door alle vette voeten. Dat was eens maar nooit weer. Dacht ik.

Overwinning

Nu ben ik een paar jaar verder, heb ik de sauna-zoektocht volgehouden en heb ik gelukkig het stadium van ‘zelluf-doen’ verlaten. Ik vraag hulp bij het uitzoeken van een sauna die wat Siemon-vriendelijker is en geen onmogelijke drempels heeft. En dat zijn er verrassend veel! Maar ik vergis mij ook wel eens. Zo was ik laatst op de bonnefooi in een sauna in een pittoresk oud pand met een kleine kleedkamer, weer allemaal trappetjes, sommige zonder leuning. Als klap op de vuurpijl was het schoolvakantie en dus heel druk. Ik was blij toen ik weer heelhuids buiten stond, met alle zooi die ik bij mijn beperking heb gekregen weer in een reusachtige tas over mijn schouder. Zoals een enorme waterbrace met schoentjes en een badjas met klittenband. Heb jij wel eens een koord van een badjas met één hand vastgemaakt? Moet je eens proberen. Ik geef een cadeautje voor degene die het lukt. Ik word af en toe gek van mijn beperking waar ik alles moet plannen, maar ik word gestraft als ik op de bonnefooi ergens naartoe ga. Dat is ook mijn NAH, maar niet meer gezeurd; het saunabezoek is wel van mijn rouwlijst! Weer een overwinning. Ik ben weer zennnnnnn, nou, …, in ieder geval in de sauna!